Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ - ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΛΟΓΟΥ

Μια ακομη εννοια παρεξηγημενη και αλλοιωθεισα εξ αιτιας καποιων που μισουν την αρχαια Ελληνικη παραδοση.....ειναι η μυθολογια.....φυσικα και δεν σημαινει παραμυθι!!!


Ας δουμε μαζι λοιπον το τι μας λεει ο Νεοπλατωνικος Σαλουστιος περι των μυθων στο εργο του "Περι Θεων και Κοσμου".....


"το οτι οι μυθοι ειναι θεικοι μας το λενε αυτοι που τους χρησιμοποιησαν,γιατι και οι θεοληπτοι ποιητες και οι αριστοι φιλοσοφοι και οσοι κατεδειξαν τις ιερες τελετες και οι ιδιοι οι Θεοι στους χρησμους τους χρησιμοποιησαν μυθους.
Ας αναζητησουμε γιατι ειναι θειοι οι μυθοι της φιλοσοφιας.Επειδη, λοιπον, ολα τα οντα χαιρονται με την ομοιοτητα και αποστρεφονται την ανομοιοτητα, επρεπε και οι λογοι για τους Θεους να ειναι ομοιοι με τους Θεους, ωστε να γινονται ανταξιοι της ουσιας των Θεων και να προδιαθετουν ευνοικα τους Θεους εναντι εκεινων που εκφραζουν αυτους τους λογους, κατι που θα γινοταν μονον μεσω των μυθων. Οι μυθοι μιμουνται τους ιδιους τους Θεους ως προς το ρητο και το αρρητο, το αφανες και το φανερο, το σαφες και το αποκρυφο χαρακτηριστικο τους, αλλα και ως προς την αγαθοτητα των Θεων γιατι, οπως ακριβως οι Θεοι επλασαν κοινα για ολους τα αισθητα αγαθα, ενω επλασαν τα νοητα μονον για τους εμφρονες, ετσι και οι μυθοι μιλουν σε ολους για την υπαρξη των Θεων, ενω για το ποιοι και τι ειδους ειναι οι Θεοι, μιλουν μονον σε οσους δυνανται να το γνωρισουν. Οι Μυθοι μιμουνται και τις ενεργειες των Θεων.Ταιριαζει, λοιπον, να ονοματισουμε Μυθο και Κοσμο, αφου μεσα του φανερωνονται τα σωματα και τα πραγματα, αλλ' αποκρυπτονται οι ψυχες και οι νοες. Επιπλεον, αν καποιος θελησει να διδαξει προς ολους την περι Θεων αληθεια, θα προκαλεσει περιφρονηση στους ανοητους, επειδη αδυνατουν να μαθουν, και ραθυμια στους μορφωμενους, ενω η αποκαλυψη της αληθειας μεσα στους μυθουςδεν αφηνουν τους πρωτους να περιφρονησουν τους μυθους, και αναγκαζει τους δευτερους να φιλοσοφησουν. γιατι, ομως, μοιχιες και κλοπες και πατρικα δεσμωτηρια και αλλα ατοπηματα αναφερονται μεσα στους Μυθους; Ή μηπως και τουτο ειναι αξιο θαυμασμου, αφου μεσω της φαινομενικης ατοπιας η ψυχη ευθυς θεωρει αυτους τους λογους προκαλυμματα και πιστευει οτι το αληθες ειναι απορρητο;


Απο τους Μυθους, αλλοι ειναι 1) θεολογικοι, αλλοι 2)φυσικοι, αλλοι 3) ψυχικοι, αλλοι 4) υλικοι και αλλοι 5)μικτοι απ' ολα τουτα τα ειδη. Θεολογικοι ειναι οσοι δεν χρησιμοποιουν κανενα ειδους σωμα, αλλα εξεταζουν τις ιδιες τις ουσιες των Θεων, οπως ειναι ο Μυθος των καταποσεων των παιδιων του Κρονου.Επειδη ο Θεος ειναι νοερος και καθε νους επιστρεφει στον εαυτο του, ο Μυθος υπαινισσεται την ουσια του Θεου. Φυσικους πρεπει να θεωρουμε τους Μυθους οταν μιλουν για τις ενεργειεςτων Θεων στον Κοσμο. Επειδη ακριβως μερικοι ηδη θεωρησαν χρονο τον Κρονο και αποκαλεσαν παιδια του Ολου τα μερη του χρονου, λενε οτι τα παιδια καταπινονται απο τον πατερα τους. Ο ψυχικος τροπος εξετασης ειναι η επισκοπηση των ενεργειων της ιδιας της ψυχης, αφου και οι νοησεις των ψυχων μας -- ακομη και οταν εκπεμπονται προς τους αλλους -- παραμενουν μεσα σ' αυτες που τις γεννουν. Ο υλικος τροπος ειναι και ο εσχατος σε αξια και αυτος που περισσοτερο χρησιμοποιουν οι Αιγυπτιοι, λογω απαιδευσιας, θεωρωντας Θεους τα ιδια τα σωματα και αποκαλοντας Ίσιδα την γην, ή Κρονο το υδωρ, Άδωνη τους καρπους, Διονυσο τον οινο. Ειναι χαρακτηριστικο των σωφρονουντων ανθρωπων να λενε οτι ολα αυτα τα πραγματα ειναι αφιερωμενα στους Θεους, οπως ακριβως και τα βοτανα και οι λιθοι και τα ζωα, ενω ειναι χαρακτηριστικο των τρελων να τα αποκαλουν Θεους, εκτος εαν απο συνηθεια τα αποκαλουν ετσι, οπως ακριβως ονομαζουμε τον Ηλιο και την ηλιακη σφαιρα και την ακτινα που εκπορευεται απο την σφαιρα.. Το μεικτο ειδος μπορουμε να το δουμε σε πολλους και διαφορους Μυθους, ακομη και σ' εκεινον που λεει οτι η Ερις ερριξε χρυσο μηλο στο συμποσιο των Θεων και οτι οι Θεες φιλονικουσαν γι' αυτο και απο τον Δια παραπεμφθηκαν προς τον Παρη για να κριθουν. Σ' αυτον φανηκε ομορφη η Αφροδιτη και σ' αυτην εδωσε το μηλο. Εδω το συμποσιο υποδηλωνει τις υπερκοσμιες δυναμεις των Θεων και γι' αυτο βρισκονται ολες μαζι. Το χρυσο μηλο υποδηλωνει τον Κοσμο, ο οποιος εγινε απο τα αντιθετα και ταιριαζει να λεμε οτι ριχτηκε απο την Εριδα. Επειδη καθε Θεος χαριζει στον Κοσμο κατι διαφορετικο, φαινεται να φιλονικουν για το μηλο. Η ψυχη που ζει συμφωνα με τις αισθησεις -- γιατι αυτη ειναι ο Παρης -- δεν βλεπει μεσα στον Κοσμο τις αλλες δυναμεις, παρα μονον το καλλος, και λεει οτι το μηλο ειναι της Αφροδιτης. Οι θεολογικοι Μυθιοι ειναι καταλληλοι για τους φιλοσοφους, οι φυσικοι και οι ψυχικοι για τους ποιητες, οι μικτοι για τις τελετες, επειδη καθε τελετη θελει να μας συναψει με τον Κοσμο και με τους Θεους. Αν πρεπει να πουμε και αλλον Μυθο, ας αναφερουμε την Μητερα των Θεων, για την οποια λενε οτι ειδε τον Άττη ξαπλωμενο κοντα στον ποταμο Γαλλο, τον ερωτευτηκε, ελαβε τον αστερωτο πιλο και τον τοποθετησε στην κεφαλη του, και στη συνεχεια τον ειχε διπλα της, ενω ο Άττις ερωτευτηκε την Νυμφη, εγκατελειψε την Μητερα των Θεων και συγκατοικησε με την Νυμφη. Γι' αυτο η Μητερα των Θεων, εκανε τον ¨Αττη μανιακο, αυτος απεκοψε τα γεννητικα όργανά του, τα αφησε κοντα στην Νυμφη και παλι ανεβηκε για να συγκατοικησει με την Μητερα των Θεων. Η Μητερα των Θεων, λοιπον, ειναι ζωογονος Θεα και γι' αυτο αποκαλειται Μητερα. Ο Άττις ειναι ο δημιουργος οσων γινονται και φθειρονται, γι' αυτο και λεγεται οτι βρεθηκε κοντα στον ποταμο Γαλλο, επειδη ο Γαλλος υπαινισεται τον κυκλο του γαλαξια, απ' οπου ερχεται το ποθητο σωμα. Επειδη οι πρωτοι Θεοι τελειοποιουν τους δευτερους, η Μητερα ερωτευεται τον Άττη και του δινει ουρανιες δυναμεις, γιατι αυτο συμβολιζει ο πιλος. ο Άττις, ομως, ερωτευεται την Νυμφη. Οι Νυμφες ειναι εποπτριες των γενεσεων, επειδη ρεει καθετι που γινεται. Επειδη, ομως, επρεπε να ανασταλει η γενεση και απο τα εσχατα να μην γινει κατι χειροτερο, ο δημιουργος των εσχατων αφησε γονιμες δυναμεις στην γενεση και συναφθηκε παλι με τους Θεους. Αυτα, ομως, ουδεποτε εγιναν, αλλα παντοτε υπαρχουν, και ενω ο νους βλεπει ταυτοχρονα τα παντα, ο λογος αλλα αναφερει ως πρωτα και αλλα ως δευτερα. Ετσι, επειδη ο μυθος βρισκεται σε στενη σχεση με τον Κοσμο, ενω εμεις μιμουμαστε τον Κοσμο -- γιατι πως αλλιως θα γινομασταν περισσοτερο κοσμιοι; -- εορταζουμε αυτα τα πραγματα. Κατ' αρχην, επειδη κ' εμεις εχουμε πεσει απο τον ουρανο και συγκατοικουμε με την Νυμφη, βρισκομαστε σε κατηφεια και απεχουμε απο τον σιτο και απο αλλες παχιες και ρυπαρες τροφες, επειδη και τα δυο ειναι εναντια στην ψυχη. Επειτα, το κοψιμο του δεντρου και η νηστεια συμβολιζει επακριβως την αποκοπη μας απο την προοδο της περαιτερω γενεσης. Μετα, η γαλακτουχα τροφη συμβολιζει επακριβως την αναγεννηση μας, και ακολουθει η ιλαροτητα και τα στεφανωματα, σαν επανοδος προς τους Θεους. Γι' αυτα μαρτυρει και η εποχη των δρωμενων: αυτα λαμβανουν χωρα κατα την ανοιξη και την ισημερια, οταν τα γινομενα παυουν να γινονται και οταν η ημερα μεγαλωνει σε βαρος της νυχτας, κατι που ειναι οικειο στις αναγομενες ψυχες. Κατα την αντιθετη ισημερια μυθολογειται οτι γινεται η αρπαγη της Κορης, που σημαινει την καθοδο των ψυχων. Αυτα για τους Μυθους. Σ' εμας που τα ειπαμε, ας ειναι ευνοικοι οι Θεοι και οι ψυχες οσων εγραψαν τους Μυθους."


ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ "ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΥ" ΚΕΦ 3 ΕΩΣ 4 ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts with Thumbnails